ترجمه سوره واقعه



به نام خداوند بخشنده بخشايشگر

هنگامى كه واقعه عظيم (قيامت) واقع شود، (1)

هيچ كس نمى‏تواند آن را انكار كند! (2)

(اين واقعه) گروهى را پايين مى‏آورد و گروهى را بالا مى‏برد! (3)

در آن هنگام كه زمين بشدت به لرزه درمى‏آيد، (4)

و كوه‏ها در هم كوبيده مى‏شود، (5)

و بصورت غبار پراكنده درمى‏آيد، (6)

و شما سه گروه خواهيد بود! (7)

(نخست) سعادتمندان و خجستگان (هستند); چه سعادتمندان و خجستگانى! (8)

گروه ديگر شقاوتمندان و شومانند، چه شقاوتمندان و شومانى! (9)

و (سومين گروه) پيشگامان پيشگامند، (10)

آنها مقربانند! (11)

در باغهاى پرنعمت بهشت (جاى دارند)! (12)

گروه زيادى (از آنها) از امتهاى نخستينند، (13)

و اندكى از امت آخرين! (14)

آنها ( مقربان) بر تختهايى كه صف‏كشيده و به هم پيوسته است قراردارند، (15)

در حالى كه بر آن تكيه زده و رو به روى يكديگرند! (16)

نوجوانانى جاودان (در شكوه و طراوت) پيوسته گرداگرد آنان مى‏گردند، (17)

با قدحها و كوزه‏ها و جامهايى از نهرهاى جارى بهشتى (و شراب طهور)! (18)

اما شرابى كه از آن درد سر نمى‏گيرند و نه مست مى‏شوند! (19)

و ميوه‏هايى از هر نوع كه انتخاب كنند، (20)

و گوشت پرنده از هر نوع كه مايل باشند! (21)

و همسرانى از حور العين دارند، (22)

همچون مرواريد در صدف پنهان! (23)

اينها پاداشى است در برابر اعمالى كه انجام مى‏دادند! (24)

در آن (باغهاى بهشتى) نه لغو و بيهوده‏اى مى‏شنوند نه سخنان گناه آلود; (25)

تنها چيزى كه مى‏شنوند «سلام‏» است «سلام‏»! (26)

و اصحاب يمين و خجستگان، چه اصحاب يمين و خجستگانى! (27)

آنها در سايه درختان «سدر» بى‏خار قرار دارند، (28)

و در سايه درخت «طلح‏» پربرگ ( درختى خوشرنگ و خوشبو)، (29)

و سايه كشيده و گسترده، (30)

و در كنار آبشارها، (31)

و ميوه‏هاى فراوان، (32)

كه هرگز قطع و ممنوع نمى‏شود، (33)

و همسرانى بلندمرتبه! (34)

ما آنها را آفرينش نوينى بخشيديم، (35)

و همه را دوشيزه قرار داديم، (36)

زنانى كه تنها به همسرشان عشق مى‏ورزند و خوش زبان و فصيح و هم سن و سالند! (37)

اينها همه براى اصحاب يمين است، (38)

كه گروهى از امتهاى نخستينند،(39)

و گروهى از امتهاى آخرين! (40)

و اصحاب شمال، چه اصحاب شمالى (كه نامه اعمالشان به نشانه جرمشان به دست چپ آنها داده مى‏شود)! (41)

آنها در ميان بادهاى كشنده و آب سوزان قرار دارند، (42)

و در سايه دودهاى متراكم و آتشزا! (43)

سايه‏اى كه نه خنك است و نه آرامبخش! (44)

آنها پيش از اين (در عالم دنيا) مست و مغرور نعمت بودند، (45)

و بر گناهان بزرگ اصرار مى‏ورزيدند، (46)

و مى‏گفتند: «هنگامى كه ما مرديم و خاك و استخوان شديم، آيا برانگيخته خواهيم شد؟! (47)

يا نياكان نخستين ما (برانگيخته مى‏شوند)؟!» (48)

بگو: «اولين و آخرين، (49)

همگى در موعد روز معينى گردآورى مى‏شوند، (50)

سپس شما اى گمراهان تكذيب‏كننده! (51)

قطعا از درخت زقوم مى‏خوريد، (52)

و شكمها را از آن پر مى‏كنيد، (53)

و روى آن از آب سوزان مى‏نوشيد، (54)

و همچون شتران مبتلا به بيمارى عطش، از آن مى‏آشاميد! (55)

اين است وسيله پذيرايى از آنها در قيامت! (56)

»ما شما را آفريديم; پس چرا (آفرينش مجدد را) تصديق نمى‏كنيد؟! (57)

آيا از نطفه‏اى كه در رحم مى‏ريزيد آگاهيد؟! (58)

آيا شما آن را (در دوران جنينى) آفرينش (پى در پى) مى‏دهيد يا ما آفريدگاريم؟! (59)

ما در ميان شما مرگ را مقدر ساختيم; و هرگز كسى بر ما پيشى نمى‏گيرد! (60)

تا گروهى را به جاى گروه ديگرى بياوريم و شما را در جهانى كه نمى‏دانيد آفرينش تازه‏اى بخشيم! (61)

شما عالم نخستين را دانستيد; چگونه متذكر نمى‏شويد (كه جهانى بعد از آن است)؟! (62)

آيا هيچ درباره آنچه كشت مى‏كنيد انديشيده‏ايد؟! (63)

آيا شما آن را مى‏رويانيد يا ما مى‏رويانيم؟! (64)

هرگاه بخواهيم آن را مبدل به كاه در هم كوبيده مى‏كنيم كه تعجب كنيد! (65)

(بگونه‏اى كه بگوييد:) براستى ما زيان كرده‏ايم، (66)

بلكه ما بكلى محروميم! (67)

آيا به آبى كه مى‏نوشيد انديشيده‏ايد؟! (68)

آيا شما آن را از ابر نازل كرده‏ايد يا ما نازل مى‏كنيم؟! (69)

هرگاه بخواهيم، اين آب گوارا را تلخ و شور قرار مى‏دهيم; پس چرا شكر نمى‏كنيد؟! (70)

آيا درباره آتشى كه مى‏افروزيد فكر كرده‏ايد؟! (71)

آيا شما درخت آن را آفريده‏ايد يا ما آفريده‏ايم؟! (72)

ما آن را وسيله يادآورى (براى همگان)و وسيله زندگى براى مسافران قرار داده‏ايم! (73)

حال كه چنين است به نام پروردگار بزرگت تسبيح كن (و او را پاك و منزه بشمار)! (74)

سوگند به جايگاه ستارگان (و محل طلوع و غروب آنها)! (75)

و اين سوگندى است بسيار بزرگ، اگر بدانيد! (76)

كه آن، قرآن كريمى است، (77)

كه در كتاب محفوظى جاى دارد، (78)

و جز پاكان نمى‏توانند به آن دست زنند ( دست يابند). (79)

آن از سوى پروردگار عالميان نازل شده; (80)

آيا اين سخن را ( اين قرآن را با اوصافى كه گفته شد) سست و كوچك مى‏شمريد، (81)

و به جاى شكر روزيهايى كه به شما داده شده آن را تكذيب مى‏كنيد؟! (82)

پس چرا هنگامى كه جان به گلوگاه مى‏رسد (توانايى بازگرداندن آن را نداريد)؟! (83)

و شما در اين حال نظاره مى‏كنيد (و كارى از دستتان ساخته نيست); (84)

و ما از شما به او نزديكتريم ولى نمى‏بينيد! (85)

اگر هرگز در برابر اعمالتان جزا داده نمى‏شويد، (86)

پس آن (روح) را بازگردانيد اگر راست مى‏گوييد! (87)

پس اگر او از مقربان باشد، (88)

در روح و ريحان و بهشت پرنعمت است! (89)

اما اگر از اصحاب يمين باشد، (90)

(به او گفته مى‏شود:) سلام بر تو از سوى دوستانت كه از اصحاب يمينند! (91)

اما اگر او از تكذيب‏كنندگان گمراه باشد، (92)

با آب جوشان دوزخ از او پذيرايى مى‏شويد! (93)

و سرنوشت او ورود در آتش جهنم است، (94)

اين مطلب حق و يقين است! (95)

پس به نام پروردگار بزرگت تسبيح كن (و او را منزه بشمار)! (96)